Napoleon. Netanyahu, Poetin, Trump. Enne, Hitler?
Weer een mooie leeservaring gehad met de biografie over Napoleon door Bart van Loo. Wat een boek, pageturner! Heel goed beschreven hoe de Corsicaan Napoleone Buonaparte (sic) niet meer kiest voor de onafhankelijkheid van Corsica, maar om Macchiavellistische redenen zich na wat militaire successen in Italië opwerkt naar het centrum van de macht in Parijs. Daar is, nadat de ene groep machthebbers de andere groep massaal naar de guillotine heeft gejaagd (en vice versa) inmiddels het Consulaat (of was het ’t Directoire?) gevormd en weet Napoleon een plek te veroveren. De rest is geschiedenis, waarbij een paar dingen opvallen. In de eerste plaats: hoe kan het toch dat de bevolking massaal achter een dictator aan blijft hollen, terwijl het in de loop der tijd toch duidelijk is dat hij miljoenen over de kling jaagt, met als krankzinnige apotheose de veldtocht naar Rusland? Natuurlijk, er waren vele deserteurs en noem maar op, maar toch wist hij iedere keer weer een leger te vormen. In de tweede plaats valt op dat hij, bijvoorbeeld na zijn tocht terug van Elba naar Parijs, massale steun kreeg van het gewone volk op het platteland, terwijl hij zelf enorm afgaf op dat volk en ‘het gepeupel’ haatte. In de derde plaats was Napoleon privé een tragische figuur. Josephine de Beauharnais zette hem regelmatig te kakken maar hij kon geen genoeg van haar krijgen.
Hoe je het wendt of keert, Napoleon heeft zich een permanente plek in de geschiedenis veroverd. Heel verleidelijk om vergelijkingen te maken. Onlangs in het journaal een kort interview met de biografe van Nethanyahu. Ergens zei ze: hij wil zich een plek in de geschiedenis veroveren en over duizend jaar nog herinnerd worden. Oef. Zou dat de krankzinnige reden zijn dat hij maar doorgaat met de vernietiging van Gaza? En hoe zit het met Poetin? En Trump? Nog een stapje verder. Hitler was ook niet te stoppen toen het inmiddels glashelder was dat hij ging verliezen. Het verlies van nog veel meer mensenlevens ( ook ‘eigen’ mensenlevens) is geen argument voor dictators. Maar het volk krijgt de leiders die het wenst. Dat is altijd nog iets anders dan de leiders krijgen die men verdient.
- Posted in: Geen categorie
