Connexxion en het Sauzenhart van Nederland
Narrowcasting heet het in jargon en het is een nieuwe manier om je van informatie te voorzien. Dus bij de apotheek lees je op een scherm, terwijl je staat te wachten, dat je voorzichtig moet zijn met het gebruik van medicijnen (maar voor het geven van informatie staan de medewerkers altijd voor u klaar!) en bij de huisarts lees je dat je ’s ochtends tussen acht en tien moet bellen voor een afspraak. Soms wordt er ook nuttige informatie gegeven, zoals in de bussen van Connexxion waar je op een scherm kon lezen bij welke halte je inmiddels was gearriveerd. Kon lezen, want helaas, de communicatie moest op in de vaart der volkeren en dus is de boel allang weer verpest. Met het idee dat er blijkbaar nieuwe geldbronnen moesten worden aangeboord word je nu getrakteerd op een soort van reclame voor mensen met het IQ van een gnoom, want je leest op het scherm dat er eergisteren iemand in Stockholm uit een raam is gesprongen, dat je aan Unicef geld moet geven, je kunt de vijf verschillen zoeken tussen twee plaatjes van Connexxion-bussen en -O Actueel!- je krijgt de laatste informatie uit de gemeenteraad van…Alkmaar! Alkmaar! Rijd je langs het Concertgebouw, de Badkuip, langs de PC Hooftstraat, het Leidseplein, de Westermarkt, jawel hoor, word je informatiebehoefte bevredigd met nieuws dat nog het meest doet denken aan een oud plakje cake bij oma.
Zou daarover vergaderd zijn, denk je dan? Zouden die vergaderaars en vergaderaarsters ooit wel eens zelf in een Connexxion-bus door Amsterdam hebben gereden? Kan het treuriger?
Jazeker. Het kan nog treuriger.
Als je met de stoptrein van Utrecht naar Amersfoort rijdt, stopt de trein bij Den Dolder. In Den Dolder is de fabriek van Remia Fritessaus gevestigd. Wat lees je daar in grote, vrolijke neonletters op de muur van de fabriek, pal naast het station? ‘Den Dolder, sauzenhart van Nederland!’ Potverdorie, sauzenhart van Nederland! Trompetgeschal weerklinkt. Cymbalen rinkelen. Laat duizend bloemen bloeien. Laat horen die bazuinen! Ik heb geluk, denk je, wanneer je daar stil staat. Ik ben bevoorrecht! Ik bevind mij wel potjandrie zomaar in het S-a-u-z-e-n-h-a-r-t V-a-n N-e-d-e-r-l-a-n-d-! Je kijkt beteuterd door de regen naar buiten en denkt hoe het ongeveer gegaan is. De nieuwe senior medewerkster externe communicatie moest zich bewijzen en had een plan gemaakt. In haar nieuwe, net iets te gedurfde mantelpak presenteerde ze een Powerpoint presentatie aan de directie. De directeur was wel een beetje gecharmeerd van haar en bekeek welwillend hoe Chantal Kerssen, want zo heette ze, of Daphne du Chateau, of Marie-Louise Janssen (met twee s-en) de directie voor zich probeerde te winnen. Dat was tenminste wat anders dan de inkoopprijzen van plantaardige oliën, dacht hij, en hij maakte een grapje over haar split. ‘En dan, lijkt me, meneer Treulstra –of mag ik Guus zeggen? -zeg maar Guus hoor- dat het hartstikke leuk is om al die treinreizigers éven te laten weten dat ze precíes achter de fabriek van Remia Fritessaus stoppen, in het hart van Nederland. Want Guus, hihi, ligt Den Dolder niet in het hart van Nederland. Nou? En dus dacht ik, om in neonletters op de muur te laten aanbrengen: Den Dolder, Sauzenhart van Nederland!’ Guus sprong op. Hij wilde Chantal, of Daphne, of Marie-Louise op beide wangen zoenen, maar net op tijd beheerste hij zich en begon enthousiast te applaudisseren. SAUZENHART VAN NEDERLAND! Hoe heb je het kunnen bedenken! Ook de andere directieleden applaudisseerden. Guus richtte zich direct tot juffrouw Knollemans, de directiesecretaresse, die een beetje zuur keek, omdat ze vond dat Chantal, of Daphne, of Marie-Louise een beetje al te amicaal leek te gaan doen tegen meneer Treulstra. ‘Joke’, zei meneer Treulstra tegen juffrouw Knollemans, ‘maak direct een afspraak met de burgemeester. En zeg erbij dat ik de wethouder van Economische Zaken ook graag bij het gesprek wil betrekken. ’Wij gaan Den Dolder eens even op de kaart zetten. Sauzenhart van Nederland! Fantastisch. Wat ontzettend goed bedacht.’ Fluitend liep meneer Treulsta naar de deur, draaide zich nog even om en gaf een knipoog naar Chantal, of Daphne, of Marie-Louise. ‘Sauzenhart van Nederland. Meid, je hebt mijn hart gestolen hoor! Maak alles maar in orde, volgende week hoor ik graag van je hoe de zaken vorderen.’ En fluitend liep hij de gang in, Chantal, of Daphne, of Marie-Louise intens gelukkig, maar wel met couperose-vlekjes in haar hals achterlatend.
- Posted in: Geen categorie
